Buitenlandse reis | Ranstuilen

Reis naar Vierhouten op De Veluwe

De bijzonder groene Veluwe behoort tot een van de mooiste natuurgebieden van Nederland. Vergis je niet, de Veluwe is zoveel meer dan enkel Het Nationale Park De Hoge Veluwe ! De Veluwe dompelt je onder in een gebied vol uitgestrekte bossen, betoverende heidevelden en bijzondere stuifduinen. Daar wandel je niet zomaar op een dag doorheen ! Zet je maar schrap voor duizenden kilometers aan wandelpaden.

... van dinsdag 10 september 2024 tot zaterdag 14 september 2024

Dinsdag

Na een vlotte rit van een dikke twee uur komen we aan in Vierhouten. We kregen als eerste maaltijd witte/bruine tosties die we smakelijk (en een beetje luidruchtig) verorberden. Als tegenhanger wandelen we het stiltegebied binnen. We worden professioneel gegidst naar het verscholendorp. Even later een groepsfoto rond de “toiletbank”. Jammer genoeg is de heide al uitgebloeid, maar mooi blijft het zowiezo. Mevrouw X en mijnheer Y houden vele poortjes open. (Voor ons, als nieuwelingen, is het een hele klus om alle namen te onthouden!) We zien nog een fantastisch mooie bijenbank, enkele bijen genieten nog van wat resterende honing. Na de wandeling wordt iedereen een nette kamer toegewezen.

Avondeten:

Oei! We moeten de 4 loempiaatjes delen! Dat hadden we eerst niet door… Verder nog Aziatische kip met pindasaus en allerlei toebehoren … en … een niet alledaags dessert: een aardbei/banaan smoothie. Wegens het slechte weer is de Hotelwandeling afgelast. De moedigsten wagen zich dan aan een Hollandse kwis, de rest leert het Kezenspel. Op tijd in bed, vooraf een heus stressmoment bij Magda! “Waar is die hotelkaart??”.

Groetjes, Linda en Kirsten

Woensdag

De tweede dag van ons verblijf begon al vrij vroeg vermits we om 8 uur aan het ontbijt werden verwacht. Het regende al niet meer en daar kon iedereen alleen maar blij mee zijn. Er wachtte ons een uitgebreid buffet en zoiets kunt ge niet anders dan heel goed vinden …
Vandaag was het ook de verjaardag van Daisy. Haar echtgenoot was er niet bij maar er waren gegadigden genoeg om die leemte op te vullen. Er werd ook nog gezongen maar daar was ik niet echt van onder de indruk.
Na het ontbijt kon men kiezen voor een korte of lange wandeling. Met de lange wandeling zaten we vrijwel onmiddellijk in het bos. Dat is in Vierhouten niet echt een probleem omdat het dorp langs vier zijden omgeven is door bos …. De groep werd opgewonden wanneer we aan een weide met ezel voorbij liepen. Wat verder had iemand de moeite gedaan om wat kabouters bijeen te zetten aan een boomstam. Wat verder in het bos in een holte van een boom zaten zowaar een naakte kabouter en kabouterin in het water… Onderweg vonden we een paal met de vermelding van twee grafheuvels maar meer dan twee putten was er niet te zien.
Kort na 10 uur begon het te regenen. Op zich geen probleem want zo stond het op de buienradar. De wandeling liep door het bos en laat dat nu juist de naam van deze wandeling zijn die op de bordjes vermeld stond. Men kan de Nederlandse Vierhouters geen gebrek aan fantasie verwijten.
Ik wil ook nog een woordje zeggen over de gids op onze wandeling. Bij hem konden we terecht voor een vakkundige uitleg zoals bijvoorbeeld op de vraag waarom er aan de afsluitdraad in het bos bovenaan aan rand van kleiner gaas voorzien was. Wat niemand ooit had kunnen vermoeden bleek dit te zijn om vliegende konijnen tegen te houden.

Toch ook een beetje kritiek. Van een voor mij noodzakelijke plaspauze werd misbruik gemaakt en moest ik vaststellen dat een deel van de groep met Walter naar links was gegaan en de rest met Fien naar rechts. Omdat de groep nadien terug bij elkaar kwam heb ik besloten om aan dit voorval geen verder gevolg te geven.
Bij terugkeer aan het hotel wachtte ons een hamburger met frietjes.
Voor de namiddagwandeling werd het wat ingewikkelder en kwam er een portie hoofdrekenen aan te pas. Men kon een aantal combinaties maken tussen lang en kort waardoor men de totale afstand kon aanpassen. Uiteindelijk bleken er toch geen rekenbollebozen tussen Ranstuilen te zitten want de groepen bleven onveranderd.
Op Google verscheen intussen het bericht over een ontmoeting van een fietser met een wolf. Dat maakte de wandelaars wel wat ongerust. Nu leerde het sprookje van roodkapje ons dat manspersonen blijkbaar niet veel te vrezen hebben van de wolf. Ook meisjes met een rood kapje niet want geen van beiden werden door de wolf opgegeten. Voor oude grootmoeders lag de zaak ietwat anders en dus was er daar wel enige vrees …
In de namiddag bleek dat ook de Nederlandse buienradar niet echt betrouwbaar is. Normaal had het niet mogen regenen en toch gebeurde dat met de regelmaat. Mogelijk is het feit dat er ook hagel bijzat daar een reden voor want hagel is geen regen nietwaar. Raf stelde vast dat de hagelbollen een diameter van 3 tot 5 mm hadden.(de schrijver van dit verslag droeg tijdens de regenbuien een poncho van het merk RAIN PONCHO 100% polyester verkrijgbaar in donkergroen waardoor de wandelaar naadloos opgaat in de omgeving, warm aanbevolen).
Nu bleek dat onze namiddagwandeling een soort “vlakke rit met aankomst op een berg” was. We beklommen de Vodseberg en genoten van een heerlijk uitzicht over de heide. Enkel heide en rondom bos zonder sporen van menselijke aanwezigheid, ook geen lawaai van auto’s ….
‘s Avonds konden we genieten van varkenshaasje of visburger. Na het Aziatisch buffet van gisteren, de hamburger met frietjes en dit avondmaal heb ik besloten om mijn poging om wat kilo’s kwijt te spelen pas op zondag te beginnen.

Herman

Donderdag

Een goede nachtrust was essentieel voor het welzijn.
Een zegening, om waardering uit te drukken voor het voedsel, mochten we ontvangen van Alfons. Om daarna te vertrekken naar Elburg.
In de voormiddag bezochten we een indoor expositie met 300 Zandsculpturen met verschillende thema’s, aangevuld met beeldhouwwerken, deuren uit het oosten en smeedwerk.
Tijdens het vrij rondlopen werd het zangkoor “ de uilen uit Ranst “ geboren. ( zie Facebook).
Ook enkele krasse opmerkingen kwamen naar boven.
Foto 1) Mark vond de knopjes wel groot
Foto 2) Werner draagt horens(gewei)

Herman wilde inspiratie halen uit het gedichtenbundel van een tafel, maar heeft hij dat nodig?
Op de middag, onder een stralend zonnetje, aan een picnicktafel, dicht bij het haventje met botters (boten) onze lunch verorberd.
In de namiddag met Walter als gids het dorp verkent. Mooie straatjes, plekjes, stadsmuren en grachten. Een goed bewaard stadsstructuur en zijn rijke geschiedenis als vissers- en handelsstad.
Na het toetreden van Fien keerden we terug naar het hotel.
De avond werd afgesloten met een muziekbingo. Lidia is een kenner van muziek of ze had een goede kaart.
Met de nodige deuntjes gingen we naar ons bedje.

Vrijdag

WANDELEN LANDAL RABBITHILL
We vertrokken met 3 auto’s naar de startplaats parking LANDAL. Twee van de drie auto’s kwamen samen aan. De derde leek spoorloos te zijn. We missen Herman. Na een 20-tal minuten wachten zijn zij dan ook aangekomen op de parking.
We hebben hem wel bedankt voor zijn laattijdig arriveren omdat we door hem nu een bui hebben ontweken die tijdens onze wachttijd over ons kwam.
De wandeling was 20km lang. We zouden op de wandeling wilde dieren kunnen zien maar helaas kwam er alleen een grote mierenhoop op ons pad. Wel weer goed gelachen met Herman uit Wommelgem.
De sahara was ongelofelijk knap. Hiervoor bedanken wij graag onze gids Walter. Dit met mooi wandelweer boven ons hoofd.
Deze mooie wandeling sloten we af met een drankje in het zwembad van Landal; om daarna terug richting het hotel te gaan om te aperitieven voor een lekkere bbq.
Na ons goed rond te hebben gegeten werd er weer veel gelachen met de dansende uiltjes. De Nederlanders daarentegen waren hun dansbenen thuis vergeten en bleven op hun stoel plakken.
Na 3 ronden zang en dans wat het tijd om in bed te gaan om 23.30 uur.

Fijne wandelgroeten,
van Werner Muller

Zaterdag

De wekker maar gezet, want we moesten niet enkel ontbijten, ook moest er uitgecheckt worden. Een beetje pijnlijk, want op vrijdagavond was het dansavond. Altijd plezant, uit den bol gaan, maar je moet het ’s anderendaags toch bekopen!
Om 9.30 u konden we dan stipt vertrekken naar Nunspeet voor een allerlaatste gezamelijke wandeling. Een toerke van 6km.
Voor we aan de wandeling vertrokken, toch nog eerst een groepsfoto aan de kabouter.

En dan, met muuge beentjes, was het berg op en berg af. Met onderweg de Kabouterdans, we draaiden een keertje in het rond, stampten met onze voeten op de grond, etc waren we toch weer gerodeerd … tot we plots oog in oog stonden met een wolf!!!! Dat was effe schrikken!!!! We bleven ijzig kalm, haalden onze camera’s uit onze zak, maar toen sloeg de wolf rustig af. Gelukkig had er niemand een roodkapje op, anders was het een heel ander verhaal geweest.
Ik denk dat het spitsuur was in het bos, we passeerden een aantal tractoren, gevolgd door klassieke Volkswagen busjes. Maar don’t worry. Be Hippie, ook hier hielden we een fotoshoot.
Door het vele verlet onderweg, kwamen we een kwartiertje later aan bij onze allerlaatste stop, Visrestaurant/Palingrokerij Dries van den Berg.
Onze bestelling, 11 broodjes paling en 16 porties kibbeling werden snel geserveerd.
Daarna naar de experience, waar we te horen kregen dat de beste paling in Holland blijft (voor het roken) en de overige paling voor België is (paling in het groen), werden we toch ook weer wat slimmer. Nog het palingmuseum en een allerlaatste drankje en dan waren we uitgezongen.
Het was een zaligheid om met jullie allemaal nog wat tijd te mogen doorbrengen. Het was echt een prachtige vakantie.

Enkele bedankjes:
Fien en Walter: voor de samenwerking
Daisy: voor de ondersteuning
De echtgenoot: hij weet wel waarom !
Tania: voor het drukken van de brochures
Kirsten, Herman, Werner, Sandra: voor de wandelreportages
ALLE REIZIGERS: JULLIE WAREN/ZIJN FANTASTISCH

Getekend,
Christel Janbroers